NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
37 - (2184) حدثنا
أبو بكر بن
أبي شيبة
وهناد بن
السري قالا:
حدثنا أبو
الأحوص عن
منصور. ح
وحدثنا زهير بن
حرب وعثمان بن
أبي شيبة
وإسحاق بن
إبراهيم - واللفظ
لزهير- (قال
إسحاق:
أخبرنا. وقال
الآخران:
حدثنا) جرير
عن منصور، عن
أبي وائل، عن
عبدالله. قال:
قال
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم "إذا
كنتم ثلاثة
فلا يتناجى
اثنان دون
الآخر. حتى
تختلطوا
بالناس. من
أجل أن يحزنه".
[ش
(يحزنه) قال
أهل اللغة:
يقال حزنه وأحزنه.
وقرئ بهما في
السبع].
{37}
Bize Ebû lîekr b. Ebî
Şeybe ile Hennâd b. Seriyy rivayet ettiler. (Dedilerki): Bize Ebu'l-Ahvas,
Mansur'dan rivayet etti. H.
Bize Züheyr b. Harb ile
Osman b. Ebî Şeybe ve İshâk b. İbrahim de rivayet ettiler. Lâfız Züheyr'indir.
(İshâk: Ahberenâ; diğerleri Haddesenâ tâbirlerini kullandılar. (Dedilerki):
Bize Cerir, Mansur'dan, o da Ebû Vâil'den, o da Abdullah'dan naklen rivayet
etti. Abdullah şöyle demiş: Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellemj :
«Üç kişi iseniz ötekini
bırakıp da ikiniz gizli konuşmasın! Tâ ki, insanlara karışıncaya kadar. Çünkü
bu onu gücendirir.» buyurdular.
38 - (2184) وحدثنا
يحيى بن يحيى
وأبو بكر بن
أبي شيبة وابن
نمير وأبو
كريب - واللفظ
ليحيى - (قال
يحيى: أخبرنا.
وقال الآخرون:
حدثنا) أبو
معاوية عن
الأعمش، عن
شقيق، عن
عبدالله. قال:
قال
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم "إذا
كنتم ثلاثة
فلا يتناجى
اثنان دون
صاحبهما. فإن
ذلك يحزنه".
{38}
Bize Yahya b. Yahya ile
Ebû Bekr b. Ebî Şeybe, İbni Numeyr ve Ebû Kurey) ile rivayet ettiler. Lafız
Yahya'nındır. (Yahya Ahberanû; ötekiler Haıidesenâ tâbirlerini kullandılar.
(Dedilerki): Bize Ebû Muâviye, A'moş'den, o da Şakik'den, o da Abdullah'dan
naklen rivayet etti. Abdullah şöyle demiş: Resûlullah (Sullallahu Aleyhi ve
Sellem):
«Üç kişi iseniz, ikiniz arkadaşlarını
bırakıp da gizli konuşmasınlar. Çünkü bu onu üzer.»
38-م - (2184) وحدثناه
إسحاق بن
إبراهيم.
أخبرنا عيسى بن
يونس. ح
وحدثنا ابن
أبي عمر.
حدثنا سفيان.
كلاهما عن
الأعمش، بهذا
الإسناد.
{m-38}
Bize bu hadisi İshâk b.
ibrahim dahî rivayet etti. (Dediki) Bize îsâ b. Yûnus haber verdi. H.
Bize İbni Ömer dahî
rivayet etti. (Dediki): Bize Süfyân rivayet etti Her iki râvi A'meş'den bu
isnadla rivayette bulunmuşlardır.
izah:
Bu rivayetleri Buhârî
«Kitâbü'l-İstîzan»'da tahrîc etmiştir.
Bir kişiyi yalnız
bırakıp, ikisinin gizli konuşmalarının yasak edilmesindeki hikmet ya kendisini
o konuşmaya katmamakla tahkir ettiklerin sandığından yahut aleyhinde
konuşuyorlar vehmine kapıldığı içindir. Kalabalık insanlar içinde böyle bir şey
hatıra gelmeyeceği için ikisinin gizi konuşmasında beis yoktur. Bir kişiyi
yalnız bırakıp üç veya daha fazla kişinin gizli konuşmaları da aynı hükümdedir.
Nevevî buradaki nehyin tahrim için olduğunu söylüyor ve : «Aralarından birini
bırakıp gizlici konuşmak bir cemaata da haramdır. Meğer ki, o bir kişi buna
izin vermiş ola. îbni Ömer (Radiyallahu anh) ile îmam-ı Mâlik'in bizim
ulemâmızın ve cumhurun mezhebine göre buradaki nehiy her zamana hazar ve sefere
âmm ve şâmildir. Ulemâdan bazıları yasak edilen gizli konuşmanın sefere mahsûs
olduğunu söylemişlerdir. Çünkü sefeı korku yeridir. Bâzıları da bu hadîsin
mensuh olduğunu söylemişlerdir Bu hüküm İslâm'ın ilk zamanlarında vardı.
İslâmiyet yayılıp insanlar emniyete kavuşunca nehiy sakıt olmuştur. Bunu ilk
zamanlarda mü'minler mahzun etmek için onların karşısında münafıklar
yaparlardı.
Bir yerde dört kişi
bulunup da ikisi gizli konuşursa bilittifak beis yoktur. diyor.